Səhər Şamaxinkada marketdən iki çörək götürdüm. Cibimdə 2 manatdan çox xırda qəpiklər vardı. Onları ehmallıca, ədəblə kassada piştaxtanın üstünə tökdüm ki, xanım çörəyin haqqını (1.90) götürsün, qalanını qaytarım cibimə qoyum (özüm qəpiklə hesablaşanda, onsuz da sonda satıcı işə qarışmalı olur). Xanım qəpikləri sayıb hamısını götürdü, kassa aparatının sandığına qoydu. Marketdən çıxdım. Düşündüm ki, artıq versəm, xanım qaytarmalı idi, əskik versəm, istəməli idi. Nə onu etdi, nə bunu. Əlimi cibimə saldım, qəpiklər vardı. Fikirləşdim, necə olur ki, mən cibimdən bir ovuc qəpik çıxardıram, düz lazımi qədər edir, nə artıq gəlir, nə əskik?
Hesablaşma epizodunu beynimdə geri qaytardım, gördüm ki, xanım pulu sayanda, üzündən ani bir cizgi keçir, amma o tərəddüd etmədən pulu piştaxtadan ovucuna sıyırıb aparatın sandığına qoyur. Anladım ki, pul əskik olub, dükana qayıtdım və çatışmayan qəpiyi ödədim. Xanım istəmirdi, təbəssümlə “narahat olmayın, olur belə” deyirdi. Amma mən ödədim, əvvəl üzrxahlıq, ardınca təşəkkür edib, getdim.
Yolda gördüm, özümü yaxşı hiss edirəm. Deyəsən bu hadisə mənə yaxşı təsir eləmişdi.
Adətən fikirli oluram deyə, kassada deyiləni eşitmir, bəzən pulu, bəzən torbanı qoyub gedirəm, çağırırlar, qayıdıram, çağırmırlar, sonra yadıma düşür qayıdıram, məlum olur, nəinki çağırıblar, arxamca nəsə atmaqdan başqa da hər şey ediblər, eşitməmişəm və s. Sonra da özümü buna görə qınayıram.
Amma bu dəfə qınamırdım. Əksinə, dediyim kimi, xanımın hərəkəti xoş gəlmişdi. Sevincimin səbəbini liftdə evə qalxanda tapdım:
Məni adətən çox vaxt aldadırlar. Dükanda yox, ümumiyyətlə. Əslində aldatdıqlarını zənn edirlər. Və bu mənə çox pis təsir edir (ürəyim də bulanır bəzən). Bu dəfə isə gənc, xoşniyyət bir xanım, mənə güzəştə getmişdi. Pulumun çatmadığını bildirməmişdi ki, narahat olmayım.
Belə baxanda böyük pul da deyil, 10 qətik. Amma xoşbəxt edir ki. Həm də, milyonların insanları harınladıb bədbəxt etdiyi bir zamanda…
Redaksiyadan: Məqalə müəlif tərəfindən facebook sosial şəbəkəsindəki hesabında paylaşılıb.
