44 günlük müharibədə biabırçı məğlubiyyətdən sonra, bir çox dairələrin antoqanist mövqeyi və təhriki ilə Ermənistan yenidən siyasi gündəmi dəyişməyə çalışır. Cari ilin avqust ayının əvvəllərində yenidən revanşist mövqey sərgiləyən Ermənistan siyasi və hərbi rəhbərliyi “Qisas” əməliyyatı ilə növbəti zərbəni aldılar. Ancaq bu zərbədən də dərs çıxarmayan erməni terrrorçuları Azərbaycanın bölgədə artan gücündən qorxuya düşərək hər vəchlə çalışırlar ki, 10 noyabr 2020-ci il tarixli üçtərəfli bəyanatın müddəalarını yerinə yetirməsinlər. Bu bədbəxtlər fikirləşmirlər ki, onsuzda istər demoqrafiq, istərsədə iqtisadi və sosial vəziyyəti acınacaqlı şəraitdə olan Ermənistan yalnız sülh sazişi bağlamaqla bu çətin durumdan xilas ola bilər. Ermənistan bölgədə barış sərgiləsə həm region dövlətləri, həm də Ermənistan bu imkanlardan geniş yararlanaraq düşdükləri bu rəzil durumdan çıxa bilərlər. Ancaq nə fayda…
Sentyabr ayının 13-də Ermənistan hərbi birləşmələrinin Azərbaycanın Kəlbəcər, Laçın, Daşkəsən və Zəngilan rayonları istiqamətində törətdiyi genişmiqyaslı təxribatlar bir daha bütün dünyaya göstərir ki, rəsmi İrəvan öz revanşist niyyətlərindən əl çəkmək istəmir. Regionda sabitlik, davamlı inkişaf və sağlam dialoq mühitinin yaşanması destruktiv qüvvələrin marağında deyil. Uzun illər ərzində Ermənistan və Ermənistan ərazisi məhz regionda gərginliyin yaradılması üçün istifadə olunub. Sıravi vətəndaşlar əsrlər boyu bu siyasətin qurbanına çevirilmişlər. Bu siyasətin nəticəsidir ki, Ermənistan müasir beynəlxalq münasibətlər sistemində dalan dirənmiş dövlətə çevrilmişdir. Ermənistanın təxribatları və revanşist cəhdləri beynəlxalq ictimaiyyət tərəfindən şiddətlə qınanılmalı, habelə rəsmi İrəvandan beynəlxalq normalara riayət olunması tələb olunmalıdır. Beynəlxalq ictimaiyyət sülhə və tərəqqiyə töhvə vermək istəyən Azərbaycan ilə, beynəlxalq terror və yeni münaqişələr üçün zəmin yaradan, habelə millətçilik əhvalını yayan Ermənistan arasında seçim etməlidir.
Çox təəssüflər olsun ki, beynəlxalq aləm və beynəlxalq institutlar həmişə olduğ u kimi, yenədə ədalət naminə də olsa Ermənistanın bu faşist mövqeyini qınamadılar. 80 nəfərə yaxın hərbiçilərimizin şəhid olması və onlarla hərbi qulluqçularımızın yaralanması xəbəri xalqımızı kədərə boğdu. Azncaq bütün bunlara baxmayaraq qəhrəman Azərbaycan oğulları həmişə olduğu kimi, düşmənə elə bir göz dağı verdilər ki, çətinki düşmən birdə belə təxribatçı hərəkətlərə yol versin. Düşmənin bir neçə strateji nöqtələrini ələ keçirən qəhrəman əsgərlərimiz şanlı üçrəngli bayrağımızı həmin torpaqlara sancmaqla Vətən torpağına dinclik gətirdilər. Azərbaycan əsgəri şəhidlərimizin qisasını almaqla öz müqəddəs əsgəri vəzifələrini yerinə yetirmiş oldular.
13 sentyabr tarixində baş vermiş təxribat bir daha rəsmi İrəvan tərəfindən mina xəritələrinin Azərbaycana təhvil verilməməsi məsələsini aktuallaşdırır. Xəritələrin verilməməsi Ermənistanın hərbi hücumlarını asanlaşdırdığı halda, Azərbaycan üçün əksinə, müdafiənin təşkilini əsaslı şəkildə çətinləşdirir. Sözügedən təxribat, eyni zamanda , rəsmi İrəvanın hərbi cinayətlərinə bəraət qazandırılmasına hesablanıb. İşğaldan azad edilmiş ərazilərdə basdırılmış minaların mövcudluğu mülki əhalinin təlafatına səbəb olduğu üçün rəsmi İrəvan, eyni zamanda, terrorçu ölkə kimi də tanınmalıdır. Dünya ictimaiyyəti və beynəlxalq təşkilatlar Ermənistanı mina xəritələrini vermədiyinə görə qınamalı və rəsmi İrəvan buna görə hüquqi məsuliyyət daşımalıdır. Sülh sazişinin imzalanmasında yayınan rəsmi İrəvan Qafqazdakı öz forpost statusunu bir daha təsdiqləyir və sıravi erməni xalqının maraqlarından çıxış etmədiyini nümayiş etdirir. Regionda sülhün bərqarar olması ehtimalına təhdid yaradan bütün təxribatlar dünyada münaqişə ocaqlarının sayının artmasına xidmət edir.
Ermənistana dəstək göstərən və təxribatlara göz yuman ölkələr regionun inkişafını istəməyən qüvvələrdir. Azərbaycanın inkişafı və ğlkəmizdə siyasi sabitliyin qorunması bütün regionun davamlı inkişafının zəmanət ola bilər. Təxribatların təkrarlanması yeni müharibə ehtimalını artırır. Bu səbəbdən ölkəmizdə yaşanan milli həmrəylik mühiti strateji resurs kimi qorunmalıdır. 13 sentyabr tarixində baş vermiş təxribat bir daha onu göstərir ki, xalqımız daha ehtiyatlı davranmalı və ermənilərin bu çirkin oyunlarına alət olmamalıdır. Erməni xisləti bizə baş verən hadisəlkəri unutdurmamalıdır. Odur ki, ordu quruculuğu işi tam şəkildə Türkiyə ordusunun strukturuna uyğun təkil edilməli və maddi-texniki təminat hər zamankından daha da yüksək səviyyədə olmalıdır. Xalqımız ölkə başçısının apardığı bu haqq mübarizəsində ona dəstək olmalı və dövlətimizin düşmənlərinə qarşı birgə mübarizə aparmalıdır. Unutmayaq ki, düşmənimiz ermənidir…
Dahilərdən sitatlar: K.Marks: “Öz arvadlarını yaşamaq və qazanc xatirinə başqa xalqların kişilərinə satan ilk millət erməni milləti olmuşdur”.
F.Engels: “Korinfdə və hətta Hindistan məbədlərində qulluq edən ilk rəqqasə və fahişələr erməni milləti olmuşlar”.
Gürcü yazıçısı Serqi Sacaya: “Ermənilər şir deyil, güclü dövlətlərə qulluq göstərən çaqqallardır”.
Amerika tarixçiləri Castin və Kerolin Makkartnilər: “Ermənistanın müasir ərazisi ermənilərə deyil, azərbaycanlılara mənsubdur. Məhz buna görə Ermənistan ərazisində coğrafi adların böyük hissəsi azərbaycanlılara aiddir”.
Bu siyahını yüzlərlə ifadələrlə artırmaq olar. Ona görədə düşmənimizin kimliyi hər şeyi deyir…
Yaşasın müstəqil Azərbaycan, Müzəffər Ali Baş komandan!
Mürvət İbrahimov,
tarixçi, Bakı şəhəri Nizami Rayon İcra Hakimiyyətinin məsul işçisi
